Abstract
Współczesne gospodarki stają w obliczu nowych zjawisk ekonomicznych, wymuszających zmianę dotychczasowego modelu prawa pracy. Powszechny proces globalizacji i internacjonalizacji, a także dynamiczny rozwój technologii i teleinformatyki, skłaniają do poszukiwania determinant poprawiających konkurencyjność przedsiębiorstw. Na przełomie XX i XXI w. coraz częściej odchodzi się od modelu tradycyjnego zatrudnienia, czyli wykonywania pracy w ramach stosunku pracy między pracownikiem a zatrudniającym go pracodawcą, zawartego na podstawie bezterminowej umowy o pracę, w stałych godzinach, według powszechnie obowiązujących norm pracy, najczęściej świadczonej w siedzibie i pod kontrolą pracodawcy. Coraz większą popularnością na rynku pracy cieszą się elastyczne (nietypowe) formy zatrudnienia, które obejmują zatrudnienie nieregulowane umową o pracę, zatrudnienie na czas określony, w niepełnym wymiarze, w nieregularnym czasie, a także poza siedzibą pracodawcy. Rozwój elastycznych form zatrudnienia jest jednym z najważniejszych zjawisk na rynku pracy we wszystkich krajach Unii Europejskiej w ciągu ostatnich trzech dekad. Przyjmuje się, że odgrywa ono wiodącą rolę w uelastycznieniu rynku pracy. Z tego też względu w artykule, po krótkim wprowadzeniu, zdefiniowano alternatywne formy zatrudnienia, następnie omówiono najważniejsze rodzaje elastycznych form zatrudnienia oraz ich podstawowe wady i zalety. Podsumowanie rozważań i ważniejsze wnioski kończą niniejszy artykuł.
Recommended Citation
Zalega, T. (2009). Niestandardowe formy zatrudnienia w Polsce i wybranych krajach Unii Europejskiej. Studia i Materiały Wydział Zarządzania Uniwersytet Warszawski, 2009(1), 36-46. Retrieved from https://press.wz.uw.edu.pl/sim/vol2009/iss1/5
First Page
36
Last Page
46
Page Count
10
Publisher
University of Warsaw
