•  
  •  
 

Tytuł

Koszty ekonomiczne ryzyka systemowego na rynku finansowym

Abstract

Review of the world literature on the nature of systemic risk indicates a large variation of the definition. One definition is as follows: systematic risk is the probability that the financial system will fall apart due to external actions, dysfunctions in the functioning of the systematically important financial institutions, or a loss of confidence among financial market participants, leading to the loss of market value of trust assets or their issuers of such a large scale in order to have a negative impact on the real side of the economy. This understanding of systemic risk diminishes public finances by: 1) increasing spending referring to the recovery of financial institutions that are “too big to fail” (the problem of rising budget deficits of the states), 2) the depletion of capital income investors, 3) raising the cost of financing and maintaining liquidity in the financial market. The systematic risk manifests itself mainly in the growing foreign debt and to the banking system. A loss of confidence in financial markets happens prior to this, and the rebuilding process usually takes years. The crisis usually brings along the depreciation of the national currency and changes in the real interest rates, requiring a radical fiscal reform. The wave of bank failures is the cause of rapid reprising of financial assets, which results in the loss of stock market investors. On the other hand, if some banks are insolvent, there is a crisis of confidence and some other institutions are the sole providers of credit, which increases the cost of financing for business and households. The paper is to identify systemic risk costs incurred by governments to restore the ability of the financial system to function properly, to discuss the growing debt and losses resulting from the lack of liquidity in financial markets.

Abstrakt

Przegląd literatury światowej nad istotą ryzyka systemowego wskazuje na duże zróżnicowanie w jego definiowaniu. Jedna z definicji brzmi następująco: ryzyko systemowe to prawdopodobieństwo, że system finansowy ulegnie rozpadowi na skutek działań zewnętrznych, zaburzeń funkcjonowania instytucji finansowej istotnej systemowo czy utraty zaufania wśród uczestników rynku finansowego, prowadzącym do utraty wartości rynkowej aktywów lub zaufania do ich emitentów w skali tak dużej, aby mogła wywrzeć negatywny wpływ na realną stronę gospodarki. Tak rozumiane ryzyko systemowe uszczupla finanse publiczne poprzez: 1) rosnące wydatki uzdrowienia instytucji finansowych „za dużych, żeby upaść” (problem rosnących deficytów budżetowych państw), 2) uszczuplanie dochodów kapitałowych inwestorów, 3) podnoszenie kosztu finansowania i utrzymania płynności na rynku finansowym. Urzeczywistnianie się ryzyka systemowego przejawia się głównie w rosnącym zadłużeniu zagranicznym i wobec systemu bankowego. Wcześniej następuje utrata zaufania do rynków finansowych, której odbudowanie obejmuje zwykle okres liczony w latach. Kryzys zwykle przynosi ze sobą deprecjację waluty krajowej i zmiany realnej stopy procentowej, co wymusza radykalną reformę fiskalną. Fala upadków bankowych powoduje szybką przecenę aktywów finansowych, czego efektem są straty inwestorów giełdowych. Z kolei jeżeli pewne banki stają się niewypłacalne, powstaje kryzys zaufania, inne instytucje stają się wyłącznymi dostarczycielami kredytu, co podwyższa koszt finansowania dla przedsiębiorstw i gospodarstw domowych. Artykuł ma na celu wskazanie kosztów ryzyka systemowego, poniesionych przez rządy państw na przywrócenie zdolności systemu finansowego do prawidłowego funkcjonowania, porusza problem rosnącego długu oraz straty wynikających z braku płynności rynków finansowych.

First Page

33

Last Page

53

Page Count

20

DOI

10.7172/1644-9584.39.2

Publisher

University of Warsaw

Publication Date

2012-12-12

Share

COinS