•  
  •  
 

Tytuł

Bezskuteczność pactum de non cedendo na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych jako instrument zwalczania nieuczciwych praktyk

ORCID

Krzysztof Żebryk: 0000-0003-2519-5548

Keywords

transfer of debts, pactum de non cedendo, delays in payment in commercial transactions, ineffectiveness of a legal act, counteracting unfair commercial practices

Słowa kluczowe

przelew wierzytelności, pactum de non cedendo, opóźnienia w zapłacie w transakcjach handlowych, bezskuteczność czynności prawnej, przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom handlowym

Abstract

In contracts concluded in the course of trade, contractual limitations are quite common that exclude or restrict the admissibility of transferring debt, owed to a creditor under a commercial transaction, without the consent of the debtor (pactum de non cedendo). Due to disproportions in contractual strength, which put the weaker party to the contract in a position of economic dependence, contractual clauses of this type may be a problem affecting the financial condition of micro, small and medium-sized enterprises, as well as maintaining their financial liquidity. In a broader context, they may be a problem for maintaining competitiveness overall. The Polish legislator noticed that such a contractual provision may bear the marks of an unfair practice used in the relations between entrepreneurs, if it is accompanied by a delay in the payment of remuneration as compared to the payment deadline specified in the contract. Therefore, the Polish legislature decided to introduce a hitherto unknown mechanism for counteracting unfair practices, consisting of the recognition of pactum de non cedendo, in commercial transactions between large entrepreneurs and those of a SME nature, after the expiry of the contractual payment deadline. This article addresses the problem of assessing whether the new rules concerning the ineffectiveness of pactum de non cedendo is an appropriate instrument for combating unfair commercial practices, and whether it has a chance to become an effective instrument.

Abstrakt

W umowach zawieranych w obrocie handlowym dość powszechnie wprowadzane są zastrzeżenia umowne, które wyłączają lub ograniczają dopuszczalność przelewu wierzytelności, należnej wierzycielowi z tytułu transakcji handlowej, bez zgody dłużnika (pactum de non cedendo). Z uwagi na dysproporcje w sile kontraktowej, które stawiają słabszą stronę umowy w pozycji zależności ekonomicznej, tego typu klauzule mogą stanowić problem rzutujący na kondycję finansową mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, a także na zachowanie przez nich płynności finansowej, a w szerszym kontekście utrzymanie konkurencyjności. Polski ustawodawca dostrzegł, że taka regulacja umowna może nosić znamiona nieuczciwej praktyki stosowanej w relacjach między przedsiębiorcami, jeżeli towarzyszy jej opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia w stosunku do terminu płatności określonego w umowie. W związku z tym zdecydował o wprowadzeniu nieznanego dotąd mechanizmu przeciwdziałania nieuczciwym praktykom, polegającego na uznawaniu pactum de non cedendo w transakcjach handlowych między przedsiębiorcami dużymi a tymi z sektora MŚP po upływie umownych terminów płatności. Niniejszy artykuł porusza problem oceny czy nowa regulacja, dotycząca bezskuteczności pactum de non cedendo, stanowi właściwy instrument zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych i czy ma on szanse stać się instrumentem skutecznym.

First Page

8

Last Page

18

Page Count

10

DOI

10.7172/2299-5749.IKAR.3.12.1

JEL Code

K210, K200, K120

Publisher

University of Warsaw

Download

Share

COinS