•  
  •  
 

Tytuł

W sprawie oceny dopuszczalności powoływania się przez organizatora turystyki na przepisy szczególne ograniczające zakres albo warunki na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych (czyli o potrzebie zmiany art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych)

Keywords

tour operator, liability for damages, act on package travel and linked travel arrangements

Słowa kluczowe

organizator turystyki, odpowiedzialność odszkodowawcza, ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych

Abstract

The purpose of this paper is to assess the conformity of Article 50(5) of the Polish Act on package travel and linked travel arrangements with Directive 2015/2302 on package travel and linked travel arrangements. According to this provision, ‘Where specifi c provisions limit the extent to which, or the conditions under which, compensation is paid by a travel service provider which is part of a package, the tour organizer shall be subject to the same restrictions’. In the opinion of the author of this paper, current rules on the reviewed problem, as set out in Article 50(5) of the Act on package travel and linked travel arrangements, deviate from the standard required by Directive 2015/2302. Therefore, they require an urgent legislative amendment, taking into account the possibilities provided for by the Directive. The purpose of this paper is to present this issue in a broader context, with reference to the provisions of Directive 90/314 and the Act on tourism services.

Abstrakt

Celem artykułu jest dokonanie oceny zgodności art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych z dyrektywą 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Zgodnie z tym przepisem: „Jeżeli przepisy szczególne ograniczają zakres albo warunki, na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych, które są częścią imprezy turystycznej, takie same ograniczenia stosuje się do organizatora turystyki”. W ocenie autora niniejszego artykułu obecna regulacja tytułowego problemu w art. 50 ust. 5 wspomnianej ustawy odbiega od standardu wymaganego przez dyrektywę 2015/2302 i wymaga pilnej zmiany legislacyjnej w postaci zmiany tego przepisu, uwzględniającej możliwości wynikające z dyrektywy. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tej problematyki w szerszym tle, z odwołaniem się do przepisów dyrektywy 90/314 i ustawy o usługach turystycznych.

First Page

36

Last Page

45

Page Count

9

DOI

10.7172/2299-5749.IKAR.4.7.3

JEL Code

K12

Publisher

University of Warsaw

Download

Share

COinS